PFLST Protokół fizycznej likwidacji środka trwałego

Zniszczony środek trwały lub środek trwały bezużyteczny dla podatnika podlegać może likwidacji. Dokonuje się jej poprzez wyrzucenie lub oddanie do punktu skupu lub likwidacji. Likwidacja środka trwałego ma swoje konsekwencje zarówno w podatku dochodowym, jak i podatku od towarów i usług, stąd protokół stanowi podstawę jakichkolwiek rozliczeń w tym zakresie.
W przypadku likwidowanych środków trwałych, które w momencie likwidacji podlegały amortyzacji, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Nie należy w miesiącu likwidacji odpisu dzielić na części – dokonuje się go w całości.
Protokół likwidacji jest w takim przypadku podstawą do wycofania środka trwałego z ewidencji lub wykazu środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych. Brak protokołu powoduje błąd księgowy i niezgodność stanu faktycznego z księgowym.
Likwidację traktuje się dla celów podatku VAT jako czynność opodatkowaną zrównaną z odpłatnym zbyciem, stąd co do zasady może wymagać naliczenia podatku. W przypadku zbycia firmie kupującej towary używane lub złomującej – podstawa opodatkowania będzie cena ustalona w umowie. Inaczej będzie w przypadku wyrzucenia lub zniszczenia w punkcie złomującym - przekazując samochód do złomowania, bez wynagrodzenia, podatnik dokonuje nieodpłatnego przekazania na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Inaczej byłoby w przypadku wycofania środka trwałego na cele prywatne, które podlega opodatkowaniu jako czynność zrównana z odpłatną.